Aan Jesse

Aan de politici die beloven.

Die veel zeggen, maar niets doen.

Die roepen, niet luisteren.

Aan de jaknikkers, compromissen-sluiters, de niets-zeggers.

Dit is GEEN ode.

Aan de minister-president, die al acht jaar bezuinigd op onderwijs, zorg en veiligheid.

Aan de minister van, die namens een onderwijspartij het kaalplukken van het onderwijs gewoon door laat gaan.

Aan de minister voor, notabene zelf docent geweest, die vergeet dat het onderwijs een ambacht is en geen cursus.

Aan het kamerlid, dat na de verkiezingen in een mal gegoten zit.

Dit is GEEN ode.

Aan Hare, aan Zijne, aan Uwe Excellentie.

Aan de fractievoorzitters, de Kamerleden, de staatssecretarissen, de ministers, de minister-president.

Aan alle machtsbeluste beroepspolitici, de zakkenvullers, backbenchers en carrièretijgers.

Dit is GEEN ode omdat je altijd maar belooft en wij er niets van terugzien.

Dit is GEEN ode omdat we klaar zijn met die mooie woorden, met je:

“We zien je.”

“We waarderen je.”

Dit is GEEN ode, omdat je moet weten dat het niet alleen ten koste van ons, maar van álle Nederlanders gaat.

Deze column verscheen eerder in het vakblad maatschappij & politiek.