Maatschappij & Politiek

Een keer per jaar mag ik aanschuiven bij de redactie van M&P, dan heet het een jaarvergadering en doen we daarna ook nog iets leuks. Een soort teamuitje. Ik heb weinig inbreng in zo’n vergadering, af en toe roep ik iets kritisch of beschouwend. Ik neem mijn rol als columnist wel serieus.

De vraag van hoofdredacteur Yvo waar mijn column voor het nieuwe nummer over ging kwam wel wat onverwachts. Ik had er eerlijk gezegd nog niet over nagedacht. Een antwoord als ‘nog geen idee’ leek mij wat ongepast, dus zei ik iets te spontaan ‘over jullie’ en probeerde er zo zelfverzekerd mogelijk bij te kijken. In mijn gedachte zocht ik intussen naar bevestiging van het onderwerp. Een blik op de cover van het blad en zag daar de gouden letters van “M&P”. Ik concludeerde tevreden dat het nog niet zo’n gek idee was. Nu nog vulling.

Zelf zit ik ook in een jubileumjaar, wanneer deze M&P op de mat valt heb ik net mijn 30e verjaardag gevierd. Geen “dertigersdilemma” hier hoor. Al is het wel een definitief afscheid van mijn jonge jaren, maar wat stelt 30 jaar nu eigenlijk voor? M&P bestaat 50 jaar. Het is zelfs ouder dan ons vak. Het mooie van een tijdschrift is dat het weinig last heeft van ouder worden. Je vernieuwt af en toe de lay-out en hij kan weer jaren mee.

Tijdens het eten doe ik nog een poging om tot inhoud voor mijn column te komen. Eindredacteur Maarten kaatst mijn vraag “Wat maakt M&P nou M&P?” zo snel mogelijk door naar het ‘geweten’ van M&P: Wolter. Wolter is een van de weinige in de redactie die ouder is dan het blad. Met een grote glimlach zegt hij “Zet maar in je column: M&P is qua uiterlijk misschien veranderd, maar qua ziel hetzelfde gebleven.” Dankjewel Wolter… Pro Demos’ Bas zegt enkel over de centen te gaan en recensent Koen doet enkel mee omdat de hoofdredacteur in zijn schoolleiding zit. De redactie was allerminst van plan om mij te helpen met een column over henzelf.

Gelukkig viel er met Vincent aan het eind van de dag nog wel serieus te praten. Samen komen we tot de conclusie dat ons vak valt of staat bij leraren die verder kijken dan het klaslokaal. Zij die zich inzetten voor hun sectie, de NVLM, Cito, staatsexamens en natuurlijk het vakblad draaiend houden. Iets om ontzettend te koesteren, niet?­

Deze column verscheen eerder in het vakblad maatschappij & politiek.