Een domme keuze

Over onderwijsminister Plasterk wordt wel eens gezegd dat hij zo’n goede minister was, omdat hij het onderwijs met rust liet. Hij ontving destijds het rapport van Commissie-Dijsselbloem en dacht er goed aan te doen om maar eens even niets te doen. Inderdaad, geen domme keuze. Inmiddels zijn we halverwege kabinet Rutte III met Arie Slob. Hij lijkt een voorbeeld aan zijn voorganger te nemen: om maar eens even niets te doen.

In mijn column bij het aantreden van dit kabinet noemde ik het een gouden zet om onderwijsman Slob op deze positie te zetten. Ook ik had bij aanvang veel sympathie voor deze oud-leraar maatschappijleer. Al is het makkelijk scoren als je voorganger Sander Dekker is. We zijn nu twee jaar verder en het opgebouwde krediet is wat mij betreft op.

Iedere week is het onderwijs nieuws. En geen goed nieuws: “Lerarentekort loopt verder op: funest voor de kwaliteit”, “Leraren kampen met grote problemen door passend onderwijs” en “Onderwijs doet nogmaals verzoek aan Slob om extra geld”. Dit zijn zomaar wat nieuwskoppen die recent voorbijkwamen terwijl ik deze column aan het schrijven ben.

Als ik op de site van het ministerie bij nieuwsberichten kijk, dan bestaat er geen lerarentekort of problemen in het (passend) onderwijs. Slob steekt zijn kop in het zand en roept af en toe dat er met “man en macht” aan wordt gewerkt. Maar op een paar halfslachtige ideetjes na, zien we niets gebeuren. Dit terwijl de roep om hulp alleen maar groter lijkt te worden. Zelfs de Tweede Kamer lijkt geen vat op deze minister te kunnen krijgen.

Ik maak me zorgen. In mijn regio, buiten de randstad, valt het nog mee. Al voelen wij ook dat er geen ruime keuze is uit leraren en dat passend onderwijs niet werkt. In de randstad zijn de problemen des te groter. Wat doet dit met het niveau van onze leerlingen op lange termijn? Wat doet dit met de kinderen die nu thuis zitten omdat er geen plek meer voor hen is op school?

Kon ik maar een jaar of 10 vooruitkijken. Hoe staat het dan met het onderwijs? Vermoedelijk is er dan recent een parlementaire enquête verschenen. Daaruit zal duidelijk zijn geworden dat er onvoldoende is geluisterd naar het werkveld, dat door het lerarentekort de kansenongelijkheid is toegenomen en dat er beslissingen genomen zijn uit bezuinigingsmotieven. Dan gaat Slob de boeken in als de onderwijsminister die niks deed. Een domme keuze.

Deze column verscheen eerder in het vakblad maatschappij & politiek.