Terug naar de bedoeling

Sinds vorig schooljaar heb ik een nieuwe teamleider. Hij komt in z’n tweede jaar helemaal op stoom. Hij doet de dingen anders dan we voorheen deden, dat is in het onderwijs altijd even wennen. Zijn uitgangspunt is namelijk: goed onderwijs. Bij elke kwestie roept hij: ‘Terug naar de bedoeling!’ Vervolgens begint hij zijn keuze hardop te beredeneren met leerlingen als uitgangspunt. Ook ik moest even aan het idee wennen, maar hij heeft gelijk. We zijn er als leraren inderdaad om de leerlingen zo goed mogelijk les te geven.

Zijn ideeën hebben wel iets weg van het pleidooi van Ton van Haperen. De columnist van het Onderwijsblad heeft een boekje geschreven met als strekking het onderwijs ‘tot de grond toe af te breken’ om het daarna opnieuw op te bouwen. Uitgaande van goed onderwijs: stoppen met allerlei verschillende onderwijsconcepten, geen bestuurders en weg met de coördinatoren met verzonnen taakjes. Alleen leraren die goed kunnen lesgeven.

Dat zoiets verfrissend kan werken merkte ik zelf toen ik het malle idee in mijn hoofd kreeg om een methode voor maatschappijleer op te zetten. Door eens wat langer stil te staan bij de kerndoelen van het vak, leerde ik maatschappijleer opnieuw kennen. Ik bouwde mijn methode op, met uitsluitend datgene waar ons vak voor is opgericht. Terug naar de bedoeling van maatschappijleer. Sindsdien geef ik weer écht les. De methode is niet meer leidend. Ik kan langer stilstaan bij belangrijke onderwerpen, zoals socialisatie, de parlementaire democratie, sociale zekerheid, rechtsbescherming enzovoorts. Alleen datgene waar maatschappijleer voor is bedoeld.

Misschien is dat idee van mijn teamleider en Van Haperen niet eens zo slecht dus. Laten we gewoon ‘het stelsel bombarderen’ en opnieuw beginnen. Niet alleen in het onderwijs, maar wat mij betreft in de hele publieke sector. Met z’n allen ‘terug naar de bedoeling’. Ik durf te wedden dat we tot verrassende inzichten gaan komen. Stel je eens een gezondheidszorg voor waarbij de patiënt weer voorop staat. Dat er voldoende agenten zijn om met je aangifte aan de slag te gaan. Of wat dacht je van een advocaat die je ongeacht je inkomen bij kan staan in een echtscheiding? Wie weet krijgen we dan uiteindelijk zelfs een kinderfeest, waarbij het om de kinderen draait.

Deze column verscheen eerder in het vakblad maatschappij & politiek.