De jackpot is gevallen

Ik moet nog wel eens denken aan de 94-jarige meneer Hoek in de zomer van 2020. In een ingezonden brief in het AD schrijft hij over zijn jeugd en vergelijkt dat met deze coronatijd. De beste man was 15 toen Nederland werd bezet en kon na de oorlog direct in militaire dienst. Dat was pas zuur, dus beste jongeren: houd nog even vol. Meneer Hoek had natuurlijk een punt, maar ja: vrede en veiligheid gaat ook wennen. Zeker na 76 jaar.

We zijn nu bijna een jaar verder en het einde van het tweede coronaschooljaar is in zicht. Los van dat beetje vreemde gevoel om weer met iedereen op school te zijn, ben ik blij dat we het op een redelijk normale manier op school zullen eindigen. Ik heb goede hoop dat we het nieuwe schooljaar als vanouds kunnen starten. Krioelende brugpiepers door de gangen en lekker koffiedrinken met te veel collega’s aan die ene kleine tafel.

Op het komende schooljaar is de jackpot gevallen: er is opeens geld beschikbaar! Je moet dan wel uit ‘de menukaart’ kiezen, maar gelukkig staan daar niet alleen opties voor het cijfermatige aspect, ook aan het mentale aspect is gedacht. Denk daarbij aan sportactiviteiten, theater- of muziekles, maar ook specifieker dingen als sociale-emotionele trainingen, mindfulness en opvoedvaardigheden voor ouders. Wanneer je dus als docent over deze achterstandsgelden kunt meepraten, vergeet dit niet: ook hier is geld voor beschikbaar.

Want juist over dit aspect heb ik me de afgelopen maanden zorgen gemaakt. Neem bijvoorbeeld mijn derde- en vierdejaars: ’s avonds laat, met alcohol uit de supermarkt rondhangen in een park en, omdat dit uiteindelijk ook gaat vervelen, ook meer experimenteren met drugs. Normaal gesproken gingen deze leerlingen naar thuisfeestjes, terrasjes of de sport waar  nog een vorm van sociale controle was. Of juist de leerlingen die zich afzonderen en niet meer buiten komen, met gamen en YouTube als hun enige uitlaatklep: 24 uur schermtijd.

Misschien moeten we ook hier maar weer een parallel met de Tweede Wereldoorlog trekken, waar destijds pas veel later aandacht voor het psychische effect van de oorlog was. We kunnen dat toch voor zijn? Die leerachterstanden halen ze vast nog wel ergens in, maar een sociaal-emotionele tik kun je niet met een zomerschool oplossen. Zorg dat daar in het nieuwe schooljaar voldoende aandacht voor is. Kleine klassen, veel tijd voor de mentor en meer sport en cultuur. Tijd voor een nieuwe brief, meneer Hoek?

Deze column verscheen eerder in het vakblad maatschappij & politiek.