Hans van Mierlo 2.0

Een enkele keer krijg ik een reactie op mijn column. Dat is leuk, dan weet ik dat het ook daadwerkelijk gelezen wordt. Verrast was ik door het aantal felicitaties dat ik kreeg naar aanleiding van mijn column over mijn aanstaande vaderschap. Via sociale media, maar ook menig mailtje begon met een hartverwarmende felicitatie. Dank daarvoor, ik kan het erg waarderen!

Inmiddels zijn we met dat vaderschap dan ook vier maanden onderweg, ze doet het goed kan ik u vertellen. Zo goed, dat we inmiddels zijn begonnen aan de biografie van Hans van Mierlo. Ik las in zo’n babyapp dat je al voorzichtig mocht beginnen met voorlezen, om haar zo aan woord, beeld en spraak te laten wennen. Het boek bevat ook plaatjes.

Terwijl ik haar aan het voorlezen ben, krijg ik een bijna nostalgisch gevoel naar een tijd die ik zelf nooit heb gekend. Wat moet het mooi zijn geweest en wat zouden we Hans van Mierlo 2.0 goed kunnen gebruiken. Dat te midden van vastzittende politieke structuren er een nieuwe charismatische politicus op zou staan met een progressief geluid. Eén die alle aandacht naar zich toe kan trekken en mensen meeneemt in een verhaal met nieuwe ideeën om het land meer democratisch te maken. Een politicus die eerlijk durft te zijn, een waarbij de beeldvorming niet belangrijker is dan de werkelijkheid, een die groepen aan kan spreken die anders door een politieke charlatan worden meegezogen in een fabeltjesfuik.

En ik dacht toch echt dat we begin dit jaar verkiezingen hebben gehad met tal van nieuwkomers die de boel hadden kunnen opschudden. En nu? Inmiddels zitten we te wachten op een kabinet, waar niemand meer op zit te wachten. En ik heb zo’n idee de mogelijke coalitiepartijen zelf ook niet. Allemaal omdat ze bang zijn om het van hun electoraat te verliezen. Terwijl we – komt ‘ie nog een keertje – in de grootste crisis zitten sinds de Tweede Wereldoorlog. Maar de coronacrisis is geen crisis meer in Den Haag. Andere Europese landen zijn bezig met het EU-herstelgeld, de klimaatafspraken aan te scherpen of die 3^e-prik aan het voorbereiden. Bij ons blijft het stil.

Een demissionair kabinet kun je niet wegsturen grapte de demissionaire minister-president. Een grap die pijnlijk waarheid wordt. M’n dochter begint te huilen en ik huil met haar mee. 

Deze column verscheen eerder in het vakblad maatschappij & politiek.