De Staatscommissie II

Ik had het mis. In mijn vorige column schreef ik over het verwachte resultaat bij het uitkomen van het rapport van de Staatscommissie parlementair stelsel. Wij, leraren maatschappijleer, werden tijdens een bijeenkomst gevraagd om input. Aan het eind bleek dat we een van de vele groepen waren die ze spraken. Ik vreesde dus om vergeten te worden. Voor mijn gevoel was het onderwijs voor de zoveelste keer even heel erg belangrijk, tot puntje bij paaltje zou komen en toch andere zaken weer belangrijker zijn. Niets bleek echter minder waar.

Tot mijn grote verrassing staan we er gewoon in! En goed ook. Paragraaf 6.5.2. Het staat er echt: “De staatscommissie meent dat de positie van de vakken geschiedenis en staatsinrichting en maatschappijleer/-kunde in het gehele voortgezet onderwijs fors moet worden versterkt teneinde de gewenste substantiële verbetering van de kennis en vaardigheden over de democratische rechtsstaat te bewerkstelligen.” Hoppa!

En vergeet de concrete aanbevelingen niet: de uren moeten worden verhoogd, maatschappijleer/-kunde moet worden aangeboden aan alle scholieren, maatschappijleer/-kunde is geen compensatievak en de inspanningsverplichting voor burgerschap in het mbo volstaat niet. Het zijn bijna alle punten die we tijdens de bijeenkomst op A3-sheets hebben opgeschreven. Dat heb ik zelfs bij mijn eigen school nog nooit meegemaakt.

En dat is nog niet eens alles. De commissie heeft een top 7 gemaakt van aanbevelingen die de overheid echt over moeten nemen. Wij staan op plek 6. Nu vermoed ik dat een aantal aanbevelingen het niet gaan worden: aanpassing kiesstelsel (dat gaat wel even duren), bindend correctief referendum (men kijkt wel uit), gekozen formateur (je moet er niet aan denken). Ik zie ons dus eigenlijk op plek 3. De meeste aanbevelingen uit onze paragraaf 6.5.2. zijn ook zo over te nemen, dus wat mij betreft komt de minister met een versnelde maatregel om deze per volgend schooljaar in te voeren. Laten we vooral niet wachten op curriculum.nu.

Tot slot las ik in het rapport ook iets wat wij onszelf moeten aantrekken. Men schrijft over democratie-zin van onze scholieren: “Vooral vwo-jongeren doen op school positieve ervaringen op met praktische democratie. Vmbo’ers ervaren veel minder ruimte om over alledaagse onderwerpen en activiteiten op school te spreken.” Ik herken dit wel een beetje, dus trek ik het me ook aan. Hoe kunnen we binnen ons vak én onze school meer aandacht besteden aan democratie? Laten we deze dan voor onze rekening nemen, terwijl het kabinet de rest uit het rapport overneemt. Deal?

Deze column verscheen eerder in het vakblad maatschappij & politiek.