Sander en de Kloof Stef van der Linden, 10 april 20229 februari 2024 Toen zelfs een collega van wiskunde tegen mij over ‘Sander en de Kloof’ begon, kreeg ik het idee dat ik wel degelijk iets gemist had op televisie. Ik zag de reclames voorbijkomen en ik had voor mezelf al bedacht dat ik dit programma niet hoefde te zien. Sociale ongelijkheid na drie kabinetten Rutte? Dat is toch geen nieuws. En dat daar dan uitgerekend Sander Schimmelpenninck voor nodig is om dit aan Nederland uit te leggen. Geen wonder dat de SP alle verkiezingen op een rij verliest. Maar door de enthousiaste reacties in mijn omgeving ben ik toch maar gaan kijken. Sander, sympathieke links-rechtse, Schimmelpenninck. Het is een van de sterren van mijn generatie, in het rijtje Arjen Lubach en Tim Hofman, succesvolle dertigers. Jong en lekker begaan met arme mensen. Want naast duurzaamheid en diversiteit, is sociale ongelijkheid tegenwoordig ook een mooi maatschappelijk profiel om je verdienmodel aan op te hangen. En dat je daarnaast ook als Schimmelpennick adverteert voor beleggingsbank hoort er als freelancer nu eenmaal bij. De schoorsteen moet ook roken. Ik kan mijn irritatie maar moeilijk onder stoelen en banken steken, zoals u merkt. Het wringt. Het is toch een beetje dat Sander Schimmelpenninck vanaf de één-na-bovenste tree aan het roepen is hoe erg het daar onderaan de maatschappelijke ladder is. Het is ook niet zo dat Sander hier iets aan kan doen, hij is nu eenmaal rijk geboren. Het zit mijns inziens ook meer in de maakbaarheid, of juist het gebrek daaraan. Iets als de maatschappelijker ladder, alsof succes in een verticale as te meten is. Bij Methode M zijn we daarom ook gewoon gestopt met die ladder. Het voegt echt niks toe. Ja, alsof je wilt meegeven dat leerlingen op het vmbo door hun opleiding al met 1 – 0 achterstaan. Lekker motiverend. Niet meer doen dus. De maatschappelijke ladder wekt onterecht de suggestie dat hij te beklimmen valt. Als je één ding kan concluderen na het zien van de zes afleveringen is dat sociale mobiliteit enorm beperkt is in Nederland. Dus al zou die vmbo-er zijn best doen, dan nog maakt hij of zij weinig kans om van maatschappelijke positie te veranderen. Laten we ons in de klas hier ook maar heel bewust van zijn, zolang we Sander nodig hebben om dit verhaal te vertellen, gaat het hier gruwelijk mis. Deze column verscheen eerder in het vakblad maatschappij & politiek. Columns M&P